مددجویان آسایشگاه خیریه کهریزک در سوگ سیدالشهدا (ع) با قافله‌داران کربلا هم نوا شدند.

به گزارش روابط عمومی موسسه خیریه کهریزک ؛ در روز عاشورای حسینی، فضای آسایشگاه مملو از شور و حزن بود. مددجویان این مرکز، هم‌نفس با هیئت‌های عزاداری، دل‌های خود را روانه دشت کربلا کردند و در سوگ سرور آزادگان عالم، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و یاران باوفایش، اشک ماتم ریختند.

صبح عاشورا، دسته‌های عزاداری از نقاط مختلف شهر وارد محوطه آسایشگاه شدند. نوای «یا حسین» در فضای باز مجموعه پیچید و پرچم‌های سیاه، بار دیگر نماد ایستادگی در برابر ظلم را برافراشتند. عزاداران با سینه‌زنی، نوحه‌خوانی و زمزمه مراثی، حال و هوای حسینی به کهریزک بخشیدند و مددجویان نیز با شور و اشتیاقی مثال‌زدنی در این سوگواری شرکت کردند.

مددجویان کهریزک، با دود کردن اسفند برای عزاداران، پاشیدن گلاب، خواندن نوحه و همراهی در سینه‌زنی، نشان دادند که پیوند آنان با فرهنگ عاشورا، تنها در قالب یک مراسم نیست، بلکه ریشه در باور و ایمان آنان دارد. چهره‌های نورانی و اشک‌های جاری‌شان، تصویری از اخلاص و حضور دل در مسیر معرفت حسینی را به نمایش گذاشت.

در میانه این آیین باشکوه، نماز ظهر عاشورا با حضور مددجویان، کارکنان و مدیران آسایشگاه اقامه شد. سکوتی پراحساس، لحظات اقامه نماز را در برگرفت؛ گویی زمان ایستاد تا دل‌ها در یاد آن نماز خونین بر روی ریگزار داغ نینوا، متصل شوند. این نماز، تجلی وفاداری به راهی بود که امام حسین (ع) با خون خود امضا کرد.

در بخش پایانی مراسم، پرواز کبوتران و اجرای آیین آتش زدن خیمه‌ها، لحظاتی تأثربرانگیز و به‌یادماندنی آفرید؛ صحنه‌هایی که نه‌فقط یادآور واقعه عاشورا، بلکه بیداربخش روح‌ها و قلب‌هایی بود که در دل آسایشگاه، هم‌چنان با فرهنگ ایثار و شهادت می‌تپند.

حضور دکتر حسین نحوی‌نژاد، معاونان، مدیران و کارکنان آسایشگاه در کنار مددجویان، جلوه‌ای از همبستگی، احترام متقابل و باور به زنده بودن پیام عاشورا در بطن جامعه را منعکس کرد. کهریزک در این روز، نه فقط یک آسایشگاه، بلکه تکیه‌گاهی از جنس معرفت، صبر، ایمان و عشق به اهل بیت (ع) بود. روزی که اشک‌ها، صداها و قدم‌ها، هم نوا با کاروان ایثار و حقیقت شدند.